De meeste mensen spelen golf tegen zichzelf, maar op zondag 19 oktober besloten Pim Hom (hcp 24,9) en ik (hcp 34,6) een extra tegenstander uit te nodigen: de tijd. We hadden een simpel maar ambitieus doel: alle 45 holes spelen voordat het donker werd.
Om 7:15 uur reden we de parkeerplaats op. De lucht was nog grijs, de wereld stil en - niet heel verrassend - de parkeerplaats nog leeg. Zelfs de driving range was nog niet open, dus we moesten het doen met wat chippen en putten.
Met een lange dag in het verschiet startten we op de teebox van hole 10 van de Nijmeegse Baan. De gevoelstemperatuur was een graad of vijf, de vingers waren nog stijf en het lijf stond nog op slaapstand. Beiden dachten we conservatief te beginnen door een ijzer te pakken, om in ieder geval op de fairway terecht te komen. Het was nog niet licht genoeg om de bal goed te kunnen volgen, maar het geluid van de bosschage links van de fairway verraadde waar onze ballen terecht kwamen. Dit kon nog wel eens een lange dag worden…
Naarmate de zon opkwam en de spieren losraakten, begon het te lopen. Vooral bij Pim. Met drie pars en een birdie op de eerste 9 holes liet hij zien dat hij niet van plan was zich door de kou of de tijd te laten afremmen. Het sterke begin was een opstapje naar een zelden vertoond hoogtepunt: 50(!) stablefordpunten op de eerste 18 holes - een prestatie die zelfs op een normale dag bijzonder zou zijn, laat staan onder de barbaarse omstandigheden die we onszelf hadden opgelegd.
